Λίτσα Καποπούλου
Άλωση: λέξη αποφράς με καταστροφική σημασία, που ξυπνά θλιβερά συναισθήματα και πόνο.
Ετυμολογικά σημαίνει την ολοκληρωτική κυρίευση, πτώση ενός τόπου, κάστρου, πόλης με βίαια μέσα, εκπόρθηση, κατάληψη, κατάκτηση. Παράγεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα αλίσκομαι = κυριεύομαι. Για τους Έλληνες ιστορικά με κεφαλαίο Α οι δύο πτώσεις της Κωνσταντινούπολης. Η πρώτη την Τρίτη 13 Απριλίου 1204 από τους Φράγκους και η δεύτερη την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 από τους Οθωμανούς Τούρκους. Αυτές οι δύο ημερομηνίες αποφράδες για τον Ελληνισμό με τις ίδιες ολέθριες συνέπειες για το Γένος μας, η πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση της δεύτερης.Το λυπηρό είναι ότι η φραγκική Δύση με χριστιανικό μανδύα κατάφερε το καίριο πλήγμα στην Πόλη των πόλεων, αποκαλύπτοντας με τραγικό τρόπο τα αληθινά κίνητρα των Φραγκολατίνων Σταυροφόρων, που ήταν η εκπόρθηση της Νέας Ρώμης και η κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί κατάλαβαν με τραγικό τρόπο τις αληθινές προθέσεις των Δυτικών χριστιανών φίλων τους. Η βαρβαρότητά τους ήταν χειρότερη από αυτήν των Οθωμανών δύο αιώνες μετά. Δεν σεβάστηκαν κλήρο, άμαχο πληθυσμό, ιερά λείψανα και κειμήλια, έργα τέχνης και Πολιτισμού. Είχαν μπροστά τους την πιο όμορφη, την πιο πολυάνθρωπη και πιο πλούσια πόλη της τότε Οικουμένης. Διαπίστωναν ότι τα ακούσματα, που είχαν για το κάλλος, τον πλούτο και τον πληθυσμό της ωχριούσαν στο θέαμα, που αντίκριζαν. Βάλθηκαν να ισοπεδώσουν, να ξεθεμελιώσουν, να συλήσουν τους θησαυρούς, τα έργα τέχνης, τα ιερά των ‘αιρετικών’ Ορθοδόξων, αλλά και να συρρικνώσουν τον πληθυσμό τους. Όταν επήλθε κορεσμός του ασίγαστου μίσους τους με τη σκαιότητα που μεταχειρίστηκαν το έμψυχο και άψυχο υλικό της Βασιλεύουσας, φορτώθηκαν πλούτη, χρυσάφι, πολυτελείς λειψανοθήκες, σκηνώματα, τμήματα Τιμίου Ξύλου, που κατατεμάχισαν και τα μετέφεραν ως ‘ευλογίες’ στις πατρίδες τους. Και η τελευταία δυτική εκκλησία γέμισε από ανατολικά ορθόδοξα ιερά λάφυρα μεταβάλλοντάς την σε διάσημο χώρο λατρείας. Ήταν εκείνοι οι Χριστιανοί σύμμαχοί μας, που κατά τον χρονικογράφο έξω από την Κωνσταντινούπολη κρατούσαν την ασπίδα του Χριστού και μέσα από τα τείχη την ασπίδα του Διαβόλου.
Εκείνοι που λάβωσαν τα άτρωτα τείχη της Βασιλίδας των πόλεων, ώστε να τα εκπορθήσουν οι Οθωμανοί με το κανόνι του Ουρβανού το 1453. Εκείνοι, που αν και έφεραν τον σταυρό στη στολή τους, δεν δίστασαν να κομματιάσουν τον Τίμιο Σταυρό. Εκείνοι, που ουσιαστικά άνοιξαν την Κερκόπορτα, για την τελική πτώση. Εκείνοι, που έβαλαν το ένα πόδι της Τουρκίας στην Ευρώπη. Η χριστιανική Ευρώπη, που αρνήθηκε να συνδράμει την παραπαίουσα Βασιλεύουσα λίγες μέρες πριν καταρρεύσει τον Μάιο του 1453. Μάταια ο βυζαντινός δρόμωνας με τους δώδεκα ηρωικούς ανώνυμους ναύτες αναζητούσε περιπλανώμενος επί εικοσαήμερο στο Αιγαίο προς εντοπισμό της αναμενόμενης δυτικοευρωπαϊκής βοήθεια. Αυτή ήταν η στάση της Ευρώπης απέναντί μας. Από τότε είχαν αρχίσει να το κατανοούν οι πρόγονοί μας και να εμπεδώνουν ότι πρέπει να στηρίζονται στην ψυχή τους και στις δικές τους δυνάμεις. Έστω κι αν πρόκειται να στήσουν νέες Θερμοπύλες ή Μανιάκι. Οι δώδεκα ναύτες προτίμησαν με αυτοθυσία να γυρίσουν στην Κωνσταντινούπολη και να γράψουν τα ονόματά τους στους καταλόγους των τελευταίων υπερασπιστών της Πόλης και να λάβουν ως ανταμοιβή τους τις ευχαριστίες από τα δακρυσμένα μάτια του μαρμαρωμένου βασιλιά. ‘Γιατί μόνοι εμείς αντίθετα από τους βαρβάρους δεν μετράμε ποτέ το πλήθος του εχθρού στη μάχη’, διαμηνύει ο Αισχύλος.
Σήμερα οι πολιορκητικές μηχανές έχουν άλλη μορφή. Υλοποίηση σχεδίων, που εξυφαίνονται χρόνια και επιβάλλονται με τη μορφή οικονομικής κατοχής. Οι χρεώστες, που γίνονται στυγνοί δανειστές με την ανοχή και την διευκόλυνση των εθνοπατέρων μας. Ένα χρέος, που ξαφνικά παρουσιάστηκε διογκωμένο, χωρίς να μάθουμε τον λογιστικό έλεγχό του και την νομιμότητά του. Παρεμφερή ανάλογα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα επέβαλαν και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Για οφειλές των νυν συμμάχων μας ιστορικά αποδεδειγμένες κουβέντα. Επιχειρούν να αλώσουν την μαρτυρική γη μας, τον πολιτισμό, το πνεύμα μας, την ψυχή μας. Αυτή η χώρα, που γεννά ήρωες και αγίους, δυστυχώς γεννά και προδότες. Πολεμούν τη γλώσσα, τις αρχές μας, εποφθαλμιούν τον φυσικό πλούτο μας, τις πηγές ενέργειές μας και όλη την ευλογία που απλόχερα ο Θεός μας χάρισε. Μας επέβαλαν να παραποιούμε και ξεχνάμε τη γλώσσα μας, καταργούμε το μάθημα των αρχαίων ελληνικών, όταν σε Σχολεία και Πανεπιστήμια του εξωτερικού διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά, διότι έχουν την μοναδική ικανότητα να αποκαλύπτουν ορίζοντες εποικοδομητικής σκέψης ενώ διαθέτουν απολαυστική μουσικότητα μάθησης. Οι αρχές μας για το έθνος, την οικογένεια και τη θρησκεία εξοστρακίζονται ως παρωχημένες, οπισθοδρομικές, συντηρητικές. Σ’ αυτά τα λάθος μονοπάτια θέλουν να εγκλωβίσουν τις σκέψεις μας για να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, την περήφανη καταγωγή μας. ‘Διότι κατοικούμε αυτήν την χώρα, χωρίς ούτε να εκδιώξουμε άλλους εξ αυτής, ούτε να την καταλάβουμε έρημο, ούτε να εγκατασταθούμε σε αυτήν ως ανάμεικτος ομάδα από διάφορα ανόμοια φύλα, απεναντίας είναι τόσον ευγενές και γνήσιο το γένος μας, ώστε τη χώρα, στην οποία είδαμε το πρώτο φως, εξακολουθούμε συνεχώς να κατοικούμε, διότι είμεθα αυτόχθονες και μόνον εμείς από όλους τους άλλους έχουμε το δικαίωμα να προσφωνούμε την πόλη μας με τις ίδιες λέξεις, δια των οποίων προσαγορεύουμε και τους πλέον γνωστούς συγγενείς’, διαλαλεί ο Ισοκράτης στον ‘Πανηγυρικό’ του.
Αποτελεί γρίφο για τους άσπονδους φίλους μας το πρόβλημα της μη υποταγής των Ελλήνων με όλα τα ανοσιουργήματα, που έχουν διαπράξει εναντίον μας. Ακόμη και τις επιστημονικές ανακαλύψεις αν προσέξουμε θα κατανοήσουμε ποιοι είμαστε, θα βρούμε τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή μας. Μελέτη έρευνα του καθηγητή του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του Α.Π.Θ., Κωνσταντίνου Τριανταφυλλλίδη, έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των Η.Π.Α. και της Παβίας της Ιταλίας τεκμηριώνουν την επιστημονική αλήθεια για το DNA των Ελλήνων. Καταδεικνύεται επιστημονικά έτσι με σαφήνεια ότι σε ποσοστό 99,5% είναι αλώβητο και πρόκειται για καθαρά καυκάσια (λευκή) φυλή με το υπόλοιπο 0,5% να ανήκει σε άλλες πληθυσμιακές ομάδες. Η ζήλεια και ο φθόνος είναι τα ισχυρότερα υπόβαθρα για το αέναο μίσος εναντίον μας. Εισάγουμε πολλά προϊόντα από τις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες κονσερβοποιημένα όταν οι πρώτες ύλες και η φυσική μορφή έχει συλλεχθεί από την γόνιμη ελληνική ύπαιθρο. Η προσοχή μας χρειάζεται να είναι τεταμένη ανά πάσα στιγμή. Βάρβαροι υπάρχουν και σήμερα, που καιροφυλακτούν. Όχι άλλα σκήπτρα στα χέρια της Διχόνοιας. Ενότητα και σύνεση. Σωστές αντιδράσεις την κατάλληλη στιγμή. Επί τέλους αφύπνιση και αυτογνωσία. Αυτοκριτική, κατανόηση της πραγματικότητας και των αιτίων της. Πίστη και ελπίδα στις δυνάμεις μας. Αυτές, που μας κρατούν όρθιους και αδούλωτους. Όχι άλλη Άλωση. Είναι λέξη αποφράς ακόμη και για τον ωχαδερφισμό των Νεοελλλήνων. Η Άλωση δεν έχει επέλθει εντός μας. Ας διαφυλάξουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας.
Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά γράφει στα απομνημονεύματά του ότι φοβάται πιο πολύ το μίασμα του προσκυνήματος. ‘Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους’, δίνει την τρομερή εντολή. ‘Είσαι Έλληνας; Τι προσκυνάς; Σηκώσου απάνω! Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε’, βροντοφωνάζει. Δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πολλοί Νενέκοι, που οδηγούν τη Πατρίδα στη χρεωκοπία, παραδίδουν την Εθνική Κυριαρχία, εξαθλιώνουν τον λαό, λεηλατώντας τα εισοδήματά του προκειμένου να αποκτήσουν περιουσίες και εξουσία. Ένας Κολοκοτρώνης είναι απαραίτητος σήμερα. Να μας σώσει από αυτοαποκαλούμενους “σωτήρες”. Ευτυχώς που ανάμεσα στους ξένους υπάρχει αναγνώριση, που έρχεται και δια στόματος του Γκαίτε: ‘Ό, τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη’. Αυτήν την αλήθεια την τόσο σπουδαία και τιμητική την απεμπολούν πολλοί “σύγχρονοι”, δυστυχώς και νεοέλληνες, εν ονόματι της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης. Το επιχείρημα, που εκφράζεται με το αστείρευτο χιούμορ του Χάρρυ Κλυνν είναι αποστομωτικό: ‘Όταν οι Ευρωπαίοι τρώγανε ρίζες, οι Έλληνες είχαν χοληστερίνη’. Χρειάζεται να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, από ποιους καταγόμαστε και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά, που με περισσή αναισχυντία μας επιφόρτισαν. Ο σοφός Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης δικαιώνεται δίνοντας την εύστοχη εξήγηση: ‘Και τι πταίει η γλαύξ η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος’.
